Let the adventure begins

Goodday mate!
Na maandenlange voorbereiding is maandag(16/11) mijn avontuur begonnen! Hier heb ik al die tijd naar uitgekeken, Alhoewel ik de laatste weken soms wel twijfelde of het wel echt zo leuk is als ik denk, of ik het wel moet gaan doen of ik straks niet ineens veel heimwee krijg, etc. Maar dit had denk ik allemaal met de spanning eromheen te maken. Het is ook niet niks om voor 7 maanden aan de andere kant van de wereld te zitten, ver weg van je lieve familie en vrienden en buiten je comfort zone.

Maar maandag is het avontuur gelukkig toch nog begonnen. Gelukkig want van het weekend liep het ineens helemaal anders dan gepland. Zaterdagochtend werd ik gebeld door het reisbureau dat ik al online kon inchecken en dat zij dit graag wilden doen. Super lieve service! Dus in de middag ben ik naar het reisbureau gegaan. Toen ze mijn gegevens ging invullen, kregen we een melding dat er geen visum gekoppeld was aan mijn paspoort. Mijn stress sensoren gingen gelijk rinkelen. Ohjee!! Wat bleek nou.. Mijn paspoort nummer eindigt op een nul en ik had een O ingevuld. Met dikke stress ben ik naar huis geracet. Echter had ik dus dubbele pech. Het was namelijk weekend en alles was al gesloten in de middag of in het weekend niet open. Een belletje naar Berlijn of Australië mocht ook niet helpen. Ondertussen had ik ook contact gehouden met het reisbureau. Om 10 voor vijf had ze iemand aan de telefoon kunnen krijgen die mijn vlucht eventueel kon om boeken, maar dit moest ik binnen 10 minuten beslissen want op zondag was dit niet meer bereikbaar en maandag zou ik al gaan. Dus dan toch maar voor het veilige gekozen en m'n vlucht omgeboekt naar woensdag. Balen!! Maar dit is beter dan mijn ticket kwijt zijn, hoe rot het ook is. In de avond zouden er wat familie en vrienden komen voor een afscheidsdrankje. Mijn mood was natuurlijk die dag wel wat naar beneden gezakt, maar gelukkig hebben vrienden en familie mij weer een beetje opgevrolijkt. Het is een gezellige avond geworden met super leuke cadeaus.
Op zondagochtend hadden we nog een klein kansje. We hadden nog een nummer gekregen van Singapore airlines op Schiphol. Op zaterdagmiddag was dit dicht, maar zondag tot 13 uur waren ze nog bereikbaar. Aan de telefoon was een super aardige vrouw en snapte ons probleem gelijk. Het was een dagelijks voorkomend probleem! Ze gaf aan dat het zo allemaal geregeld kon worden en dat ik gewoon op maandag zou kunnen vertrekken. Dus alles is weer teruggezet naar maandag. Ik was natuurlijk super blij maar het is ook heel verwarrend, want je stelt je op zoveel dingen in wat dan toch weer anders gaat. Kortom het was een weekend vol emoties haha!

Maar maandagochtend was het zo ver. Door de spanning had ik weinig geslapen en voelde de emoties al opkomen. Zeker toen ik mijn neefje zag, toen kwam het besef dat ik hem zeven maanden niet meer kan zien en knuffelen. Hij zal heel anders zijn als ik terug ben en mij denk ik niet meer herkennen. Dat vind ik wel moeilijk. Maar ja gelukkig hebben we moderne technologie en kan ik lekker met ze facetimen. En ik krijg er natuurlijk een heleboel ervaring voor terug. Maar toch was het op Schiphol lastig om afscheid te nemen van mijn ouders, zus, Liam en vrienden.

De eerste vlucht was de langste vlucht met 13 uur. Bij binnenkomst in het vliegtuig werd ik verwelkomd door alle luxe. Helaas moest ik de Firstclass voorbijlopen, maar de Economyclass was ook niet verkeerd. Mijn stoel had alles erop en eraan en ik kon zelfs mijn telefoon aansluiten. Handig!! Ook kreeg ik een menukaart om het eten te kiezen voor de lunch en het ontbijt. Ik was eigenlijk te moe om iets te doen, maar slapen lukte ook niet. Grappig hoe snel je een praatje maakt met mensen op zo'n lange vlucht. Zeker op deze vlucht waren alle bestemmingen anders. Een ouder paar gingen hun dochter bezoeken in New-Zeeland en veel zakenreisjes gingen naar Indonesië. Naast mij zat een stel die op vakantie gingen naar de Filipijnen. Met hen heb ik een hele tijd zitten kletsen en een borreltje gedronken op ons avontuur haha. De tweede vlucht was ook aardig lang met 7 uur. Dit vliegtuig was net wat ouder dan de eerste vlucht dus was wat minder luxe. Ook hier had ik snel contact met mensen. Toen ik even een rondje ging lopen en uit het raam keek, stond er ineens een man uit India naast mij. Hij had hele verhalen die ik eigenlijk maar half verstond, door zijn accent. Maar hij zei dat ik zeker een keer Bangladesh moet bezoeken. Naast mij zat een Australisch stel wat tijdens de landing veel heeft aangewezen en uitgelegd over wat er te zien was. Op advies van hun heb ik mijn kruidnootjes maar in het vliegtuig gelaten. De bordersecurity viel gelukkig mee. Er hing een bord dat ze aan het filmen waren voor het tv programma, gelukkig heb ik geen camera gezien. Ik had aangegeven dat ik een houten trein bij me had. Na een korte check mocht ik zo door.

Een heel raar gevoel is het om helemaal alleen aan te komen in het hostel aan de andere kant van de wereld. Ik kwam al snel het meisje tegen waar ik in Nederland al contact mee heb gehad. Het was leuk om de ervaringen met elkaar te bespreken en onze planningen wat we allemaal willen gaan doen. De komende dagen zullen drukke dagen worden met hoge temperaturen.